الگوی تکریم مردم در تعامل سیاسی از منظر نهج البلاغه

تکریم مردم در تعامل سیاسی از منظر نهج البلاغه در سیرة عملی امام علی(ع) امری برجسته است. این پژوهش با هدف چیستی و چرایی و چگونگی موضوع وروش مطالعه داده بنیاد و با گردآوری کتابخانه ای تدوین یافته است. داده ها به روش توصیفی تحلیلی، تجزیه و تحلیل گردیده اند. پژوهش نشان داد که در الگوی حکومتیامام علی(ع) تکریم مردم با نگرش به کرامت ذاتی انسان و به اقتضای تکلیف انسانیاو بوده و با کشف 22 شاخص از نهج البلاغه پیرامون تکریم مردم، فرضیه های تحقیقاثبات و این شاخص ها، ذیل چهار مقوله ی «فرهیختگی»، «حق»، «عدل» و «عزت» قرارگرفت. این چهار مقوله پارادایمهای نظریۀ مورد بحث را شکل داد. معنای ایننظریه آن است؛ در جامعه ای که مردم در تعامل سیاسی با زمامدار، از عزت برخوردار و حق خود را استیفا نمایند؛ امور متناظر به آنان، بر بستر عدل جاری و زمینه یفرهیختگی مردم فراهم خواهدد گشت؛ چنین تعاملی، بر محور تکریم استوار است.